Hoi allemaal!

Afgelopen weekend zijn we met z'n zessen op pad gegaan naar Gili Air, een eiland dichtbij Bali. We werden met zoveel mogelijk mensen op een boot gezet en anderhalf uur later kwamen we aan. Op dit eiland voelde het heel anders dan op Bali zelf. Er zijn geen auto's of scooters, alles wordt gedaan met paard en wagen of op de fiets. Toen ik zag wat sommige paarden/pony's moesten trekken en tillen had ik toch wel een beetje medelijden met ze. Gelukkig worden hier geen ritjes op een ezel aangeboden, anders had ik dat toch wel een beetje lastig gevonden.. Gili Air is niet zo groot, in een uurtje of twee kan je om het eiland heenlopen. Onze accommodatie was prima voor twee nachtjes. Als je gewoon niet naar de vloer keek en niet naar het plafond ging het prima ;) Voor het eerst twee nachten met airconditioning mogen slapen!! Het was heerlijk om 's nachts om 4 uur wakker te worden, omdat ik het koud had.... We hebben op het mooie strand gelegen en genoten van de zonsondergang. Een erg leuk weekend! Op de terugweg weer met dezelfde boot. Blijkbaar is een aantal weken geleden zo'n zelfde boot in brand gevlogen, ik was erg blij dat ik dat achteraf pas te weten kwam, anders had ik waarschijnlijk vriendelijk bedankt en Gili Air niet gezien.

Maandag zijn Caroline en ik weer aan de slag gegaan met de lessen voor deze week. Maandag en dinsdag was "klokkijken" het onderwerp van de dag, verder komt deze week het klimaat en de seizoenen en het verkeer nog aan bod. De kinderen in onze klas kennen ons al vrij goed, en als ze in het begin verlegen waren, dan is dat nu echt verleden tijd. Ze noemen ons "miss", dus als ze een vraag hebben dan gaat het ongeveer zo: "Miss, miss, miss, miss, miss Vera, miss Vera?!!". En als ik dan wil weten wat de vraag is wijzen ze driftig in de richting van hun boekje of het bord. Voor wie nu denkt dat ik de leerlingen bij de eerste vier keer "miss" negeer... Haha nee, ze zijn blijkbaar gewoon gewend om je op deze manier te roepen. Caroline en ik hebben deze week iets ontdekt waar we erg om hebben gelachen. Als we een vraag stelden dacht ik vaak: Zeggen ze nou "I have" of "I am"? We zijn eens goed gaan luisteren en het blijkt dat ze her gewoon hebben samengevoegd tot "I ham". Zo van, dan zit ik altijd goed... ;) Erg leuk. Uiteraard doen we nu dus ons best om er twee verschillende zinnen van te maken. Deze week zijn we het liedje "I like the flowers" aan het oefenen. Ze vinden hem blijkbaar zo leuk dat ze al beginnen als we het klaslokaal binnenkomen. We hebben nog steeds weinig leerlingen, maar dat betekent wel dat we ze veel aandacht kunnen geven. Ik vind ze in ieder geval geweldig :)

Gisteren zijn we door het centrum van Ubud gelopen en hebben we gegeten in het Rabbit Café. Dat betekent lunchen in een tuin waar de konijnen gewoon rondwandelen. Er zaten er ook een heel aantal in hokjes, vooral de baby's, maar het was een erg mooie plek. Voor Balinese begrippen mogen deze konijntjes denk ik in hun pootjes klappen over hun leefomstandigheden :) Vorige week heb ik namelijk een hanengevecht moeten aanschouwen op weg naar de kantine. Dat was echt verschrikkelijk om te zien. Halve hanen op straat en andere dingen waarvan ik jullie de details zal besparen. Ik probeer de lokale tradities heel erg te respecteren, maar met deze vind ik dat toch nog niet zo makkelijk.

Aankomend weekend slapen we gewoon in Ubud, maar gaan we wel zaterdag en zondag overdag een Tour doen. De man van het toeristenkraampje begint tegenwoordig al te stralen als hij ons ziet aankomen ;) Waarschijnlijk omdat hij het erg waardeert dat hij zo goed verdient deze maand.

Ter afsluiting van mijn verhaal nog even een rijtje met nieuwe dingen die ik geleerd heb:

- Op maandag en woensdag is het 's avonds filmavond in een café in de straat

- Op dinsdag en donderdag is er live muziek in het andere café

- De Oreo milkshake of de aardbeiensmoothie zijn hierbij essentieel

- Het is warm en dat blijft zo

Tot de volgende!

Dha-Dha, Vera